W prostych, zrozumiałych dla laika słowach będę starał się wyjaśniać w tym słowniczku niektóre pojęcia związane z fotografią cyfrową, obsługą aparatu czy technikami fotograficznymi.
Słowniczek pojęć fotograficznych będzie uzupełniany w oparciu o publikowane artykuły i jako taki – przynajmniej na razie, nie bedzie miał żadnego innego porządku, w szczególności alfabetycznego. Z czasem to się może oczywiście zmienić :)
Słowniczek pojęć:
Czas migawki, krótki czas migawki, długi czas migawki. Migawka to mechaniczna kurtyna, która otwierając się na pewien czas pozwala na naświetlanie naszego „filmu” światłem, które wpada przez obiektyw. Czas tego naświetlania może być ułamkiem sekundy (na przykład 1/1000 sekundy) albo wynosić kilka, a czasem i kilkanaście sekund. Jak się pewnie domyślacie, długie czasy naświetlania wynikają z małej ilości światła, która wpada przez obiektyw, a krótkie z jego dużej ilości. Czas naświetlania wpływa na odwzorowanie ruchu na naszym zdjęciu.
Mała, duża głębia ostrości. Kto mnie zna ten wie, że mam hopla na punkcie głębi ostrości. To znaczy prostymi słowami rzecz opisując, takiego efektu na zdjęciu na którym pewna jego część nie jest do końca wyraźna, ostra (mała głębia ostrości), albo przeciwnie – wszystko jest wyraźne i dobrze widoczne (duża głębia ostrości). Ktoś może zapytać, „ale po co się kłopotać?”.
No właśnie, wg mnie warto się kłopotać i kreować pewną rzeczywistość, chować na zdjęciu co chcemy ukryć, budować nastrój przez pewne niedopowiedzenia. Przez małą głębię ostrości.
Zdjęcie obok jest dobrym tego przykładem. Wyobraźcie sobie to zdjęcie z widocznymi wszystkimi szczegółami Powiśla za uroczą Marchevką? Na pewno piękny portret nie byłby taki sam, nasza uwaga musiałaby dzielić się pomiędzy pierwszy plan i tło.
Uwaga – w taki sposób widzimy, widzimy wszystko „ostro”. Fotografia to jeden z cudownych sposobów na kreowanie rzeczywistości, której nie ma, kiedy kolorowe plamy dodają uroku w naszym zdjęciu a w realu to suszące się gacie :)
Kiedy posłużyc się dużą głębią ostrości? Zawsze wtedy, kiedy zależy nam na pokazaniu na zdjęciu wszystkiego wyraźnie. Na przykład w zdjęciu pejzażowym. Dobry przykład to zdjęcie obok – pejzaż, zdjęcie pokazujące piękno Tatr, nic nie chowamy, rejestrujemy naszym aparatem wszystko i wszystko chcemy pokazać.
Jak uzyskać małą a jak dużą głębię ostrości? Jest na to kilka sposobów, osobno je kiedyś opiszę bardziej szczegółówo, a teraz żeby Cię nie zostawiać bez żadnych wskazówek:
- mała głębia ostrości: użycie małej liczby przysłony (np. f2.0), długiej ogniskowej (np. 150mm) czy wykorzystanie wzajemnej odległości fotograf–obiekt–tło, z preferencją na rzecz fotograf–obiekt blisko, obiekt–tło daleko;
- duża głębia ostrości: duże liczby przysłony (np. f16), użycie szerokiego kąta (np. 24mm) czy duże oddalenie obiektu od fotografa
Na koniec jeszcze słowo o wielkości matrycy w Twoim aparacie – im jest mniejsza, tym trudniej będzie Ci uzyskać tę pożądaną małą głębię ostrości. Trudno poszaleć z kompaktem, aparatem w komórce, sporo lepiej jest z matrycą APS-C (DX), bardzo dobrze z pełną klatką (FX), a zjawiskowo i magicznie ze średnim formatem :)